TEK BİR MEVSİM / Tuğrul Tanyol

her şey bir mevsim
bir kez kokar gül
yaşar sonsuzca düşlerde,
annem elimden tutar yine
yürürüz malta taşlarının üzerinde.
gözleri göğe dikili bir çocuk
ne görür
artık bizim göremediğimiz ?

her şey bir mevsim
ağaçlar usulca büyür orada
ırmak geçen günleri sular
tek bir mevsime sığar onca şey,
yılan uykusundan uyanır
yağmur tepeleri döver
ve ılık çukurlarında toprağın
aşk yeniden filizlenir,
sevgilim bana döner
sevgimiz bir çocuğa
yalnızca tek bir mevsim yeter mi buna ?

alnımı karıştırıp bakıyorum
anlayamadığım onca şey var
dergiler,kitaplar,günlükler arasında
ve ruh gibi bizi birleştiren bu ağda
her şey bir mevsim.

her şey bir mevsim
Como,sıcak yaz,dağınık masa
oğlum koca adam olmuş
oturuyor karşımda
şarabın tadına varıyoruz,
güzel bir mevsim bu,diyorum
güzel bir yaşam,içinde ne varsa

günlerim bana dönüyor
mevsim derlenip toplanıyor
ağlarda çekilen balığın kokusunu
duyuyorum yine
ya da Malta Çarşısı'ndan geçişimiz annemle
bir ayin gibi her sabah.

her şey bir mevsim
kırık ışığında güneşin
damlasında yağmurun
filizinde toprağın
görmek mümkün
dikkatle bakarsak
o küçücük yaşamlar
nasıl da büyütüyor anlamı,
bir aşk gibi vurup geçiyor insanı
ve yaşarken duyulan acı
mutluluk bırakıyor ardında.

her şey bir mevsim
her şey öylesine uzak
suyun ortasında kalmış gibi
çırılçıplak.

KAYNAK: her şey bir mevsim / Tuğrul Tanyol / YKY