Kahve ve gazetelerin kokusu.
Pazar ve pazar gününün sıkıntısı.Bu sabah,
gözden geçirilmemiş sayfada,mutlu
bir meslektaşın alegorik dizelerine yer veren
o kendini beğenmiş sütun.Yaşlı adam
solgun,yüzü neredeyse bembeyaz,yüzükoyun
uzanmış derli toplu odasında yoksul
bir adamın odası.Gereksiz yere
yüzüne bakıyor o yorgun aynada.
Artık şaşırmadan,o yüz ben'im,diyor.
Beceriksiz bir elle dokunuyor
karışık sakalına,yıpranmış ağzına.
Son uzak değil.Sesi açıklıyor:
Neredeyse gitmişim ben.Ama hayatı
ve onun görkemini sergiliyor şiirlerim
Walt Whitman'dım ben.
Çeviren:Cevat ÇAPAN
KAYNAK:ŞİİR ATLASI 2 / Hazırlayan:Cevat ÇAPAN