KIYIDAKİ EV / CEVAT ÇAPAN

KIYIDAKİ EV / Cevat Çapan

Kanıt aramadı hiç;kuşku duymadı.
Düşündü durdu geride bıraktıklarını,
genç ölüleri.
Nereye yerleşeceklerdi karaya çıktıklarında ?
İşte şu boş ahşap ev kıyıda,Rumlardan kalma,
O bildik sesi denizin aynı dili konuşan.
Oysa susarak geçirebilir o,kalan günlerini.
Kim sürecek şimdi bıraktığı mallarına
Karşılık verilen on dönüm tarlayı,
Kim toplayacak zeytinlerini yüz kırk ağacın ?

Alış alışabilirsen yeniden
Bu yeni rüzgara,meraklı komşulara.
Martılar aynı martılar mı
Unutmaya çalıştığın adada uçan ?

Kanıt aramadan,kuşku duymadan
baktı durdu denize
onu çok uzaklardan
sağ kalanlarıyla
bu kıyıya getiren.

KAYNAK: SÖZCÜKLER DERGİSİ EYLÜL-EKİM 2007 SAYISI